Jeroen is bij Luminița

Jeroen en Hajni zijn veilig bij Luminița aangekomen. Hij schreef me kort dat de reis moeilijk was geweest en dat er daar slecht internet is en geen bereik met de mobiele telefoon.

Foto's

Voor degenen die geen facebook hebben, een selectie uit de foto's die Jeroen op facebook heeft geplaatst:

Foto's van Jeroen in Ethiopia

Het huis van Petru en Mirela met hun 2 kinderen.

De omgeving van waar Petru en Mirela wonen.

Veel mensen in Ethiopie wonen in dit soort huisjes.

Update over Jeroen

Jeroen is nu al weer een week weg. Vandaag komt hij weer terug in Addis Ababa. Hij heeft mogen zien hoe Petru en Mirela met hun 2 kids wonen en leven. Het is niet gemakkelijk voor dit zendingsechtpaar. Ze zitten steeds dagen zonder stroom en hebben alleen maar water via regenwater. Gelukkig zitten ze in een zone waar aardig wat regen valt. Ze wonen er practisch op het platteland. Zo hebben ze al een kip en een hond. Ze voelen zich erg op hun plek daar. Wat echt een zegen van God is, want met 2 kleine kinderen de zending in is altijd heel spannend.
Met Jeroen gaat het goed. Het is allemaal erg indrukwekkend. Hij geniet van het heerlijke warme weer daar :).
Ook met ons gaat het goed, al missen we Jeroen wel heel erg. Het is herfstvakantie voor de eerste 4 klassen. Dit houdt in dat Carmen en Emil wel naar school moeten helaas. Maar ach, zo is het nu eenmaal. De 4 anderen genieten van hun vakantie. Zeker nu het ook lekker weer is!

Jeroen in Ethiopie

Afgelopen donderdag is Jeroen voor 2 weken naar Ethiopie gereisd. Hij gaat daar 3 zendelingen van Wycliffe Roemenie die werken in een project in Ethiopie, opzoeken. Ook onze nieuwe personeelsmedewerkster voor Wycliffe Roemenie is daar voor 3 maanden om ervaring op te doen. Een zendelingsechtpaar met 2 kinderen werken in het westen van Ethiopie. Zij helpen in het controleren van 2 bijbelvertaalprojecten.  De andere zendelinge woont in het zuiden. Haar vader is met Jeroen mee gereisd. Hij is 82 jaar en had het erg op zijn hart om zijn dochter op te zoeken. Hij heeft nog nooit (!) buiten Roemenie gereisd. Toen hij een reisverzekering probeerde af te sluiten, werd hij geweigerd vanwege zijn hoge leeftijd. Lumi's vader heeft de reis goed doorstaan, al had hij wel last van dikke benen gekregen. Lumi en haar vader zijn nu hun eigen weg gegaan. Jeroen zal ze aan het einde van zijn reis opzoeken en Lumi's vader weer meenemen naar huis.
Jeroen is de 1e 2 dagen in Addis Ababa geweest. Daar is ook Hajni, onze stafmedewerkster. Gister (vrijdag) is hij doorgereisd naar Petru en Mirala. Hij is met een klein vliegtuigje gegaan en daarna nog een een heel stuk rijden. Afgelopen nacht is hij veilig aangekomen.
Jeroen vertelde me dat de verschillen tussen arm en rijk erg goed te zien zijn. Grote villa's met daarnaast arme hutjes. De hoofdwegen zijn goed, maar zodra je van de hoofdweg af gaat is het allemaal onverhard en vol met gaten. Iets wat wij ook kennen, maar dan nog erger.
De komende dagen blijven hij en Hajni bij Petru en Mirela. Zondag zal Jeroen daar preken in een kerk. Willen jullie voor hem bidden?
26 Oktober reizen Jeroen en Hajni weer terug naar Addis Ababa. 28 Oktober gaan ze naar Luminița en haar vader toe. Daar blijven ze tot 2 november. Op 3 november komen Jeroen en Lumi's vader weer naar huis.
Zodra Jeroen weer een beetje internet heeft, zal hij een paar foto's proberen te plaatsen. Hij schreef me net een sms-je dat bij Petru en Mirela geen stroom is. Net als hier vroeger hebben ze erg veel last van stroomuitval.

Werkvakantie met de groep uit Baptistenkerk Arnhem.

Een jaar lang hebben we samen met onze zendende kerk uit Arnhem (de BAZ) een werkvakantie mogen voorbereiden. Voor iedereen was het de eerste keer en daarom best spannend hoe alles zou gaan. De start was niet gemakkelijk. Voor de jongeren was het moeilijk om genoeg geld bij elkaar te krijgen, voor ons was het toch lastiger dan we dachten om projecten te vinden. Uiteindelijk viel alles de laatste 2 maanden keurig op zijn plek. We zagen allemaal Gods hand hierin. Wij hadden meer dan genoeg projecten en hebben projecten moeten afwijzen en de groep had meer dan genoeg geld. Hoe groot is God!
Het is moeilijk om kort te vertellen wat we allemaal hebben gedaan en hoe we alles hebben ervaren. Kort gezegd: We hebben samen met de jongeren echt heeeeel veel gedaan en we hebben enorm genoten!
Maar we zullen het hier niet bij laten ;)! Door middel van foto's en beschrijving ervan zullen we een korte impressie proberen te geven:

Op 6 augustus 2011 kwam de groep aan na 2 dagen rijden en een overnachting in Oostenrijk. Ze kwamen met 2 busjes en een auto. Het was warm en vermoeiend voor ze en voor veel van de jongeren een hele nieuwe ervaring.

We hebben de groep na aankomst hier eten gegeven en naar de slaapplaatsen gebracht. De meiden sliepen in het gebouw waar ook het Wycliffe-kantoor is, de jongens in het huis van hele goeie vrienden van ons en Dirk-Bart, Marja en Levi bij ons in huis. 

De volgende dag was zondag. We zijn met ze naar onze Roemeense kerk geweest. Na de kerkdienst werd de groep opgedeeld in kleine groepjes en meegenomen door familie's uit onze kerk. Het was een bijzondere ervaring voor zowel de Nederlanders als de Roemenen en zeer geslaagd!

's Avonds was de introductie van de week en ook het begin van een aantal preken met als doel om de jongeren zich bewust te maken van de "geestelijk armoede" in ons geloof. Dit werd gehouden door Adi Galiger, onze voorganger. Hij heeft een groot hart voor jongeren en weet op hun niveau te praten.

Eten deden we met zijn allen. Het warme eten werd door de catering gebracht. Ook al ervoeren niet alle jongeren dat dit echt Roemeens eten was, ze kregen ECHT Roemeens eten! Ook ontbrak de Roemeense verjaardagstaart niet :).

Van maandag tot woensdag hadden we verschillende projecten. We hebben de groep in 3-en opgedeeld. Een groep ging klussen in een gebouw van een naschools-opvangproject voor zigeunerkinderen. In dit gebouw vonden ondertussen ook activiteiten (zingen, bijbelstudie, hollandse spelletjes, knutselen) met 70 zigeunerkinderen plaats dat werd geleid door de 2e groep. De derde groep ging o.a. een huis bouwen bij Caminul Felix. Deze stichting heeft pleeggezinhuizen waar een echtpaar met maximaal 12 (zigeuner-)pleegkinderen in wonen. Hieronder foto's per project:

Stichting van Sami Mitra:

Het naschoolsopvanghuis : Copiii Făgăduinței

Er werd een container voorhout opgeknapt en met graffity bewerkt.

Een zwembad werd er neergezet. Hij was nog niet gevuld of alle kinderen doken er al in ;). 

Het balkon werd geschilderd in een mooi tijgerprint
en de reling en trap ervan zijn mooi geschilderd. Daarnaast zijn er nog veel andere dingen in dit gebouw opgeknapt en is er geholpen met de electriciteit. Het gebouw is nog lang niet af en deze stichting zal nog veel hulp nodig moeten blijven hebben om alles af te krijgen.

Deze stichting heeft ook een vrouwenhuis waarin 6 vrouwen wonen. Deze vrouwen komen allemaal uit het kindertehuis. Vanaf dat jongeren 18 worden, mogen ze niet meer in het kindertehuis wonen. Sami Mitra heeft ze deze woning aangeboden en ze krijgen hier een vorm van begeleid wonen. 

In dit huis is de badkamer opgeknapt en een trap geschilderd. Ook in dit huis zal er nog veel meer moeten gebeuren...

 

Drie dagen lang hebben we een kinderprogramma aan 70 zigeunerkinderen mogen aanbieden. Het was een enorme uitdaging. Het was voor de groep een hele ervaring om iets mee te krijgen van hoe Roemenen iets organiseren ;). Met veel geduld en flexibiliteit was het uiteindelijk een enorm geslaagd project met veel mooie ervaringen voor zowel de Nederlandse jongeren als de leiding als de kinderen!

Met de zigeunerjongens werden bijzettafeltjes gemaakt. Dit gebeurde onder ande o.l.v. Rense.

De kinderen werd een Nederlands en een Engels lied aangeleerd.

We hebben ook Hollandspelletjes gedaan en daar hoort natuurlijk koekhappen bij!!

Met de meiden hebben we verschillende dingen geknutseld. Zo zijn er 3D-kaarten gemaakt, tamboerijnen van plastic bordjes en bloempotjes beschilderd. Het was allemaal een enorm succes!

 

Natuurlijk moest er ook gevoetbald worden. Tegen de zigeunerkinderen konden de Nederlanders nog wel winnen, maar toen er een goed getraind Roemeens team kwam opdagen.... ;)))

De derde groep ging naar Caminul Felix. Het was een pittig project waar flink hard gewerkt moest worden:

Na 3 dagen hard werken, was er een dag gepland voor ontspanning. En wat hadden ze dat hard nodig ;))). We zijn met ze naar een valei gereden waar een mooie rivier doorheen loopt. Ze hadden de mogelijkheid om te wandelen, lekker de rivier in te gaan, te eten en heerlijk te luieren. De rit er heen gaf ze een indruk hoe het landschap in Roemenie is en de plek waar ze zaten gaf ze een indruk hoe ongerept de natuur nog is (de koeien en paarden liepen door de picknickplaats heen en er waren geen toiletten ;)).

Van donderdag tot en met zaterdag werd er weer hard gewerkt bij de eerste projecten, maar hadden we ook 2 nieuwe projecten. Een project was het verven van een zigeuner-kleuterschooltje:

Het andere project was het opknappen van een zigeunerhuisje, het bouwen van een kippenhok en een buitentoilet. In dit huisje woonde een jong gezinnetje van vader, moeder en 5 kinderen. De vader was agressief, zodat moeder en kinderen uit huis moesten worden geplaatst (moeder is nu 23 jaar...). De vader had beloofd zijn leven te beteren en bewees dit door hard aan het huisje te gaan werken (bewoonbaar te maken) en een programma te volgen om zijn woede onder controle te houden, zodat hij zijn gezin terug kon krijgen. Samen met de maatschappelijk werker heeft een groep meegeholpen in dit project:

Op zondag heeft de groep gezongen in de kerk en een aantal hebben hun ervaringen mogen delen. 's Middags zijn ze nog even mee geweest naar ons huis. Maandagochtend is de groep weer vertrokken naar Nederland.

Wij hebben de tijd met de groep als een zegening ervaren. Ze hebben enorm hard gewerkt en we hebben het erg gezellig met ze gehad! 

We hopen iedereen weer een keer hier terug te zien!

Eerste schooldag Alexandra

Op 12 september was voor Alexandra de eerste schooldag. 's Ochtends was er een opening, waarbij alle ouders en kinderen op het schoolplein worden ontvangen. Een boel belangrijke mensen komen dan op het podium een woordje zeggen. Saai, maar ach, zo is het nu eenmaal ;)). Liviu (de vader van Alexandra en Denisa) was er ook bij. We betrekken hem in zo veel mogelijk activiteiten, hij is tenslotte de vader en het was de eerste schooldag van zijn kind.
Na de opening werden alle kinderen in de klas verwacht, samen met de ouders. De leerkracht houdt een kort welkomswoord. De kinderen krijgen de boeken en de ouders krijgen kort informatie over het jaar dat gaat komen. Voor ons natuurlijk altijd een hele klus, want zie je maar op te delen over 4 klassen ;). Op school weten ze dat we een grote familie zijn, dus meestal hebben we na afloop even contact met de onderwijzers. Jeroen en Liviu zijn met Alexandra mee gegaan en ik met Emil.

We zijn nu ongeveer 2 weken verder. De eerste weken vielen niet mee voor Alexandra. Verleden jaar heeft ze op 2 verschillende kleuterscholen gezeten en is ze erg veel ziek geweest. Toen ze bij ons kwam, kwamen we er al snel achter dat ze een flinke leerachterstand (emotioneel en intellectueel) had. We hebben hard met haar gewerkt, maar doordat ze net pas bij ons was en ook dus zoveel ziek was, konden we niet de hele achterstand wegwerken. Gelukkig heeft ze nu een lieve juf (al wat ouder, maar met erg veel geduld). Samen met haar proberen we de achterstand bij Alexandra verder weg te werken. Op school krijgt ze veel schrijfoefeningen, hier thuis richten we er ons vooral op dat ze oog gaat krijgen voor detail en concentratie. Zo wist ze niet 5 verschillen uit een plaatje te halen of een puzzel van 60 stukjes te maken. Niet omdat ze niet slim is, maar puur door concentratieproblemen en een enorme faalangst. Vooral haar faalangst kan Alexandra compleet verlammen. Ze raakt het overzicht kwijt en verkrampt helemaal. Dit speelde haar ook de 1e 2 weken parten. Nu ze zich zeker voelt op school en de juffrouw haar enorm mag (Alexandra gaat elke keer naar haar toe om flink te knuffel, juf omgekocht en wij happy :)), merken we dat ze zowel thuis als op school rustig wordt en geniet. Ze heeft haar 1e 10 al binnen!

We zien dat Alexandra heel positief aan het veranderen is. Dat ze elke keer verlaten is geweest speelt haar nog steeds parten. We hopen en bidden dat ze al haar meegemaakte veranderingen en trauma's die ze heeft gehad  in haar jonge leventje nu een plekje kan gaan geven en dat ze helemaal tot rust kan komen. Het is een meisje dat houdt van rust in haar omgeving, duidelijkheid en bevestiging (van goed gedrag). Ze is een schatje met een pittig karakter :).

Tja, en daar sta je dan....

We wisten dat de koppeling van de Opel Zafira aan het stukgaan was. Maar met een beetje gevoel ervoor konden we hem altijd wel in de goeie versnelling krijgen. We wisten ook een beetje wat we konden verwachten als hij helemaal stuk zou gaan. Alhoewel, Jeroen. Hij had het me wel geprobeerd uit te leggen, maar ja, vrouw ;))...

Carmen, Emil en ik wilden naar de stad voor een concert van een bekende christelijke zanger. In de stad aangekomen en wachtend op een druk kruispunt voor het rode verkeerslicht, merk ik dat ik de versnelling niet in zijn vrij krijg. Ook hoor ik de motor steeds meer lawaai maken, terwijl ik geen gas geef. Een beetje zenuwachtig probeer ik hem in zijn vrij te forceren, zodat ik de koppeling los kan laten. Ondertussen begint de motor steeds meer te loeien. Wat ik ook probeer, ik krijg hem niet meer in zijn vrij. Omdat de motor nu toch echt wel heel hard begint te loeien en ik niet door kan rijden (terwijl de auto dat wel wilt), omdat het verkeerslicht nog steeds op rood staat en er auto's voor me stil staan, besluit ik om de auto maar uit te zetten. Nu toch wel een beetje in paniek. Dus zo is het als de koppeling het opgeeft.... Het hele senario van Jeroen komt weer naar boven. Goed, met trillende benen stap ik uit de auto. Wat nu? We staan midden op de kruising stil en het verkeerslicht springt op groen. Ik zie de man in de auto al achter me kijken en denken... zeker weer een vrouw... Gelukkig zie ik een aantal mannen op straat lopen en weet ze zover te krijgen om met me de auto naar de kant te helpen te duwen. Het al bekende 'ik heb last van mijn rug' werd nog wel even gezegd, maar ik geloof dat ik te benauwd keek, zodat ze me toch hielpen. Gelukkig kreeg ik de versnelling toch nog in zijn vrij (ook al vergat ik wel dat de handrem eraf moest ;))), zodat we de auto naar een bushalte kregen geduwd. Daar kon ik Jeroen bellen. Hij heeft de auto bij onze automonteur weten te krijgen. Ik ben er met onze bus achteraan gereden voor het geval de zafira het helemaal zou opgeven.

Hoe dan ook, de koppeling is nu definitief stuk. De monteur heeft inmiddels geprobeerd een 2ehands koppeling erin te zetten. Dit zou veel qua geld schelen. Helaas is dat niet gelukt. We moeten er nu een nieuwe koppeling in laten zetten. Omdat we absoluut 2 auto's hier nodig hebben en een nieuwe auto kopen te duur is, zullen we hem toch moeten laten repareren. 

We willen u vragen om hierin mee te helpen. Een gift voor de auto kan worden overgemaakt op rekeningnummer 378307274 t.n.v. "Wycliffe Comité van Velden" te Zeist. 

Hallo uit Roemenie

Het is al weer heeeeel lang dat we wat op onze blog hebben geschreven. Tijd dus om even een "korte" update te geven ;).

Onze afgelopen maanden stonden in het teken van het ontvangen van Jeroen zijn ouders, Carmen haar beste vriendin uit Nederland samen met haar ouders, een groep uit de Baptistenkerk in Arnhem en een bezoek van ons aan NL. Tussendoor moest Jeroen natuurlijk ook nog 'gewoon' werken en ging het reilen en zeilen in en om het huis natuurlijk ook gewoon door. Het was hoogseizoen voor het fruit (van onze fruitbomen) en de kinderen hadden heerlijk vakantie. Jullie begrijpen het al, we hebben ons geen seconde verveeld ;))). We hebben genoten van deze zomer. Het was intensief, vermoeiend maar ook heerlijk en gezellig. We hebben veel geleerd. In onze nieuwsbrief die gaat komen zullen we meer vertellen over onze zomer. Hieronder een aantal foto's. Een korte samenvatting en presentatie van foto's over de groep kunnen jullie in de volgende update vinden!

Lekker genieten in het zwembad. Het zwembad kregen we van Mariska's zus en zwager en haar ouders. Het was een ware uitdaging om hem gevuld met water te krijgen. Ondanks dat hij niet vol was, hebben we allemaal er de hele zomer van kunnen genieten!!!  

Jeroen zijn ouders zijn 2 weken langs geweest.  

Carmen was dol gelukkig dat haar beste vriendin voor 2 weken naar Roemenie kwam. Ze hebben eindeloos bijgekletst. Ondertussen hebben wij haar ouders, June en Frank, beter leren kennen. We hebben genoten van ze! We zijn blij dat we er zulke lieve vrienden bij hebben!